No demasiado caliente. Mis manos agarran la taza y la aproximan con cariño para recibir el agradable y caluroso mimo.
No sé cuánto tiempo pasó, pero de repente mi boca anhelante del pequeño caliente y dulce sorbo no halla más que aire casi frío, ni siquiera templado. La taza ha muerto, ya no está mimosa. Y es que todo se termina. Y a veces tan pronto que apenas empezó...
Intentaré reanimarla con el microondas...
Definitivamente os microondas son un grandioso invento. Esto de que che reanimen as tazas mortas e as volvan mimosiñas para achegalas novamente á pel termosensible e poder agasallar á boca anhelante co quente e doce sorbo...é un gustazo!
ResponderEliminarOgallá se poideran aplicar a outras lerias coa mesma capacidade de éxito ;-)
Bicos azucarados
Me sorprende siempre gratamente leerte. Escribir algo asi de una infusión... muy chulo
ResponderEliminarbesos
Voy a por un batido de chocolate y nicotina. De ahí a calmar a Rudy. De ahí a sonreír un poco.
ResponderEliminarTe envío un (b)ico!
Fin del encanto.También pasa con la vida.En este caso,Luz Casal salva la experiencia.Siempre hay un precio que tenemos que pagar.
ResponderEliminarSaludos
Es increíble tu capacidad para escribir con sensibilidad de la cotidianeidad.
ResponderEliminarBicos mmm humeantes, no, calientes,no, ... con luz, mejor así.
a la lavadora y punto!! digooo... al microondas!! precioso momento infusional, a pesar de la derrota, de la decepción. pero oye, las temperaturas suben y bajan, es lo que tienen las temperaturas!!
ResponderEliminarY en estos días húmedos y fríos, ¿qué me dices de tener entre las manos unas castañas recién asadas, envueltas en una hoja de periódico?
ResponderEliminarTe digo que sería un placer, aunque siempre acabo con el pulgar hecho polvo.. de pelar... en fines..
ResponderEliminarQue bien sienta aferrarse a una taza bien caliente cuando tienes las manos y los pies como tímpanos de hielo......
ResponderEliminar¿tímpanos?..:DD
ResponderEliminar;P
Eres única haciendo todo un acontecimiento de un acto cotidiano.
ResponderEliminarTe admiro.
Me ha encantado.... y ahora mismo me voy a preparar una taza bien caliente, esperaré a que la bolsita se abosroba y miraré cómo el azúcar va cayendo.... (que me ha dado ganas :-))
Un bico amiga.
absorba quise decir. jeje
ResponderEliminar(eso me pasa por no revisar las cosas a tiempo...)
ooops, jajajaja, es como cuando dije feliz ano el año pasado!!
ResponderEliminarEs uno de los placeres: un descansito en las tareas, hace frio, coger la taza caliente entre las manos, el vapor subiendo, y dar pequeños sorbitos que levantan el cuerpo y el ánimo!
ResponderEliminar