viernes, 27 de agosto de 2010

No es broma...

Los ciclos se repiten.
El segundo es siempre más fácil, me dijo la tocóloga.
Y sí, supongo que lo está siendo. Voy recordando las cosas, los achaques, las dudas, los sentimientos, pero no sé si aprendí algo, quiero decir que la preocupación no se va...


- Hola J. Supongo que estarás superliado
- Dime
- Nada, que desde hace unos días pierdo alguna gotita de vez en cuando. Yo no le quería dar importancia, pero es que me pasó ya varias veces, y no parece flujo, es demasiado ligero, traspasa la ropa ¿sabes?
- Ya. ¿Y de cuántas semanas estás?
Había hecho los deberes antes de hacer la llamada, calculando en el gestograma online que tengo en favoritos...
- 31 + 2
- Bueno, no te preocupes... bla bla bla - me explica muy atento el matrón, cosas que yo ya sabía, pero... necesitaba escuchar.
- Gracias J
- Nada, tranquila..


Y los bajones... De repente quieres llorar, porque no parece que puedas ponerte aquellos pantalones, primero una pierna, luego la otra, pero no los aguanto, quiero estar desnuda, todo el día, en casa. Y viene la impotencia, y te dejas llevar, no quieres hacer nada, con la de cosas que hay que hacer... Y luego los nervios.. Y si podré... Y si no podré... Cuándo volveré a sentirme yo, persona, sin dejar de ser madre, sin sentirme culpable...


Y quién me mandó a mi.
Era lo que querías ¿no?... Pues ajo y agua.


Y mi niño, reclamando cada vez más atención... No lo quiero descuidar, mi reisiño, tan listo, tan guapo, tan cariñoso...


- Mamá, papá, os quiero mucho... - ya está otra vez - y te quiero Mika, y te quiero Coco, y te quiero Uma, y te quiero J, y te quiero Billy... ¡os quiero a todo el mundo!
- Yo también te quiero mi vida - dice el Druida, que no deja de emocionarse en cada ocasión, y nunca le falla, por mucho que el niño se repita.
Seré yo, que soy una Ñú...
- ¡Mamá!
- Qué...
- ¿No me oíste o qué? - entra en la cocina con aire ofendido
- Sí, te oí
- ¿Entonces?... Te dije te quiero mamá.. y tú no me contestaste nada - brazos en jarra
- Bueno, tampoco Mika te contestó
- Mamáaaaa, es que cuando lo dije de Mika, y de Coco y de Uma y de J era una broma..
- Ah
- Pero cuando dije te quiero papá y te quiero mamá no..
- Mi vida, no por mucho repetir las cosas son más de verdad. ¿Tú no sabes ya que te quiero mucho?
- Ya, pero cuando dices te quiero mucho tienen que contestarte te quiero mucho..
- Te quiero mucho mi rei... ¿está bien así?
- Sí, así está bien mami - me pongo a su altura y nos damos besos y abrazos, con cierta dificultad por mi parte, pues me molesta que se cuelgue de mi cuando me agacho, que esta tripona siempre está por el medio...
- Cuidado cariño, que me pesa la hermanita...
Comprensivo me toca la barriga suavemente y me hace el sana sana...
- ¿Ya pasó? ¿Ya está más tranquila? ¿Ya no te da golpes?
- No, ya no, ya está más tranquila - contesto con una sonrisa tierna que también lo tranquiliza a él.


- Te quiero Sindi - se oye desde la sala


- A la tortuga hay que cambiarle ya la tortuguera, la pobre no puede dar la vuelta por los pasillos, se queda atrancada - le digo desde la cocina al Druida, que está sentado al ordenador, con sus diplomacias Ikarianas..
- Sí, vi una el otro día con depuradora incluida...




Y dicen que crecen a la medida del habitáculo... Cuanto más puedan moverse más crecen..


¿Pasará lo mismo con los niños?




Y otros con incontinencia amatoria:

domingo, 1 de agosto de 2010

Pirata en Mamá Caribe



Esta nena vai ser
unha guerreira, 
unha loitadora...
Unha PIRATA. 
Vese que o seu elemento é a auga...
e non para...De explorar e explorar, ese mar, dentro da súa nai..... 
Mentras, o seu irmán maior, o reisiño, non para de tararear a banda sonora...
¡Otra vez mami!