jueves, 15 de mayo de 2008

SER, IMITAR O PLAGIAR, he ahí la cuestión...

Por lo general somos plagios andantes. Nos pasamos la vida imitando. Pocos se libran. Tampoco es tan terrible, todo depende de a quien elijas plagiar o imitar. El cóctel es importante, tienes que intentar ser lo más coherente posible.... o lo más ecléptica. Quedarse en el medio resulta aburrido.

Oremos.....

Busquemos en todo aquello que sabemos hacer mejor o peor y pensemos en cómo hemos aprendido a hacerlo: casi siempre la respuesta es "por imitación".

Pienso mucho en esto últimamente porque estoy viendo crecer a mi hijo y me preocupa lo que aprende, me preocupa que no haya nacido bueno o malo, sino que se haga bueno o malo por aprendizaje, esto es, por imitación. El niño, en este mundo de momento más extraño que conocido, no escoge el modelo a plagiar.... es lo que hay: Papi, mami, la profe, los compis.... la TELE (oh my God). Y también el ordenador, porque mi niño está creciendo en la era de internet, que es un monstruo bueno o malo, todo depende de (nunca mejor dicho) cómo lo mires...

Intento plagiar todo lo que me gusta. Claro que sí. A veces contamos con algunas explicaciones muy útiles, pero lo mejor es cuando hay libre interpretación y aprendizaje, y hacemos nuestra la lección, y le aportamos nuestro toque, nuestra perspectiva. Mestizaje y riqueza. Copia pero también innovación. No puedes levantar una pirámide tú sólo. No nos equivoquemos: jamás somos del todo originales. Nunca jamás. Ni lo sueñes.


A veces, escogemos unos curiosos profesores, que sin saber, saben mucho.. La casualidad es un factor decisivo en el aprendizaje de la vida.

11 comentarios:

  1. Eu discrepo (o digo en baixiño), penso que somos orixinais. Absorbemos do entorno, pero cando toda esa información pasa polo filtro de cada persoa, xa sae outra cousa diferente e orixinal. A orixinalidade a levamos impresa nos xenes, nos reproducimos, poderíamos dicir que somos a copia dos ascendentes, e sin embargo non hai un igual a outro, sempre sae unha personiña diferente, é a diversidade.

    Podo estar redondamente equivocada, pero gústame pensar así, que somos orixinais e autónomos, no fondo gústame pensar que somos seres libres.

    Un saúdo.

    ResponderEliminar
  2. estoy de acuerdo (para variar), existe un sustrato compartido, unos parámetros comunes, en música, literatura, arte y cualquier vehículo de expresión. con esa sopa conjunta luego cada cual se hace los caldos, unos más clásicos, sin salirse mucho de lo estándar, y otros más osados, más creadores. sopa de caracol (hey!)

    ResponderEliminar
  3. Yo creo que lo de la imitación es algo completamente ciclico.... es decir... hace un tiempo se ha vuelto a los años 70, en moda, cine, novela, MODA...
    Creo que la imitación se puede ver mejor que en ningún campo en el de la moda... y es ciclico. Seguro que si ahora guardas algo de lo que tienes en el armario, cuando tu reisiño sea grande, se volverá a llevar.... y eso no es nada mas que imitación.
    En lo personal, lo dice un refrán gallego... na terra dos lobos ahi que obear coma eles... y eso no es mas que... imitación.

    ResponderEliminar
  4. Hasta llevando la misma ropa, cada uno le damos nuestro propio aire.

    Lo mismo pasa con las ideas, con el humor, con las palabras que todos usamos, pero cuando pasan por el caracter y la personalidad de cada uno, se hacen únicas.

    Biquiños!

    ResponderEliminar
  5. Siempre terminamos por copiar,somos únicos pero al mismo tiempo crecemos a la imagen de otro!

    Besos

    ResponderEliminar
  6. Somos copias de aquellos que nos precedieron, aunque las situaciones de la vida nos llevasen por otro camino y a medida que pasan los años, nos diferenciamos cada vez más de ellos, pero por supuesto, lo aprendido en la infancia nos marca para el resto de nuestras vidas, aunque no seamos conscientes de ello.

    ResponderEliminar
  7. Hola
    yo creo que muchas veces la imitación es una forma de camuflaje, de no llamar la atención, de pasar desapercibido entre la multitud.. quizá por eso en general y depende donde y en qué ambientes nos movamos, nos vestimos parecido, tenemos ideas parecidas, aficiones y costumbres parecidas. Luego cada uno somos únicos y tratamos en mayor o menor medida de mantenernos únicos dentro de la igualdad, quedarnos con lo mas afín a nosotros.. Como todo, es aprendizaje, los animales también aprenden imitando...
    ay que me enrollo perdona...

    ResponderEliminar
  8. Tenemos una parte "original", pero sin duda nos gusta imitar y hacer cosas que los demás han hecho también. Somos un poco patéticos en este sentido (a donde va Vicente, va la gente).

    Los niños tienen más peligro todavía, lo absorben todo como si fueran unas esponjas....

    ResponderEliminar
  9. Como non imos plaxiar nós, se antes xa o fixo a grande filósofa contemporánea Ana Rosa Quintana?.
    Somos o que vemos (xa quíxeramos ás veces...jajaja).

    Un bico inédito

    ResponderEliminar
  10. Que cambios de ritmos llevas. De repente tardo un día a venir y has escrito 3 entradas y otras vengo día tras día y no has dejado nada que llevarnos a la mente ... ay! volveré mañana!

    Bicos!

    ResponderEliminar
  11. En normas generales no creo que seamos un total plagio, tal vez simplemente es un proceso de evolución, de aprendizaje. En ese viaje vamos estableciendo nuestras referencias y la elección de las mismas y la coherencia en nuestros días es lo que nos hace realmente originales.

    Que pena que no entienda ni coja del tio del video, joder con mi inglés

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...