Hoxe non hai agasallo de verbas. Teño moito que cociñar na lareira... Hoy no regalo palabras. Dálle ó play, e se queres bailar..... Bailad! Bailad malditos!!
ola é a primeira vez k visito o teu blog ta interesante gustáme moito a foto do gato, se che interesa eu tamén teño un: www.asbeirasdoarnego.blogspot.com trata sobre un pobo chamado Agolada espero k xe guste
Pois xa que non hai verbas, vouche comentar unha curiosidade. Dende que descubrín o teu blog (semella que fai media vida), sempre me imaxino o teu alcume (Pitima) acentuado no primeiro "i". Un día, por un buratiño deses que tanto che gusta, podíasnos contar a orixe; ou é tanto pedir como o anónimo anterior?
pitim@andaluciajunta.es para mandarme eso privado.
A historia do meu alcume é do máis trivial.. pero se queres sabela conteina xa no blog de Veca, cando ela preguntou fai un tempo polos nosos niks, vai ler alí se queres. Un bico. Chousa ¿tí non bailas?
Druida, es cierto, me gusta la percusión, primitivo ritmo, sonidos ancestrales... y mira,no será atrayente para tí, pero para mí representa lo mismo, un baile alrededor del fuego, despertando pasiones casi inhumanas, invocando a los dioses. Fleetwood mac recrea a los indios americanos, eso parece, eso creo, y fíjate que yo le veo similitudes con nuestros antiguos celtas.. los chamanes con nuestras meigas.. sí.. yo veo un espíritu común..
Bonita foto....
ResponderEliminarComo si da teu gusto pola percusión, entendo que a canción sexa atrainte para ti..... pero eu non dou conectado con ela....
Traeme a cabeza a sensación dunha cova prehistorica, danzando o son do lume... con animais pintados nas paredes.
Bicos.
ola é a primeira vez k visito o teu blog ta interesante gustáme moito a foto do gato, se che interesa eu tamén teño un: www.asbeirasdoarnego.blogspot.com trata sobre un pobo chamado Agolada espero k xe guste
ResponderEliminarfleetwood mac!! mmm... GREAT!!
ResponderEliminarhola pitima, queriache comentar algo en privado, tes correo electronico?
ResponderEliminarPois xa que non hai verbas, vouche comentar unha curiosidade. Dende que descubrín o teu blog (semella que fai media vida), sempre me imaxino o teu alcume (Pitima) acentuado no primeiro "i".
ResponderEliminarUn día, por un buratiño deses que tanto che gusta, podíasnos contar a orixe; ou é tanto pedir como o anónimo anterior?
Bicos acentuados
Hola Pitima
ResponderEliminarUmmm, no es mi tipo de música.
Besos
pitim@andaluciajunta.es para mandarme eso privado.
ResponderEliminarA historia do meu alcume é do máis trivial.. pero se queres sabela conteina xa no blog de Veca, cando ela preguntou fai un tempo polos nosos niks, vai ler alí se queres. Un bico. Chousa ¿tí non bailas?
Druida, es cierto, me gusta la percusión, primitivo ritmo, sonidos ancestrales... y mira,no será atrayente para tí, pero para mí representa lo mismo, un baile alrededor del fuego, despertando pasiones casi inhumanas, invocando a los dioses. Fleetwood mac recrea a los indios americanos, eso parece, eso creo, y fíjate que yo le veo similitudes con nuestros antiguos celtas.. los chamanes con nuestras meigas.. sí.. yo veo un espíritu común..
Chamanes, meigas y druidas bailando alrededor del fuego.. esto puede estar bien.. jajaja.
ResponderEliminar