jueves, 29 de enero de 2009

Amar y Querer

Entrecortados. Silencios llenos de emoción. Es que necesito decírtelo. No, no hace falta, ya lo sé... Pero yo necesito decírtelo ya. No, es mejor que nos veamos primero, no tardaremos en vernos las caras, en vivo...
"En vivo", según lo pronunciaba se me erizaba la piel. Pensé en lo estúpidos que podríamos parecer. Urgentes como dos recién nacidos al amor. Amor. Querer y amar, amar y querer... ¿no son lo mismo? Y no. ¡No son lo mismo! Hace unos días lo leí en una revista. Me pareció razonable la diferencia, así que lo dí por válido y concluí que no: amar y querer no son lo mismo y desdeluego no suenan igual. Y así me lo pareció aquel día, aunque la diferencia estribaba en cómo me sonaban a mí, ¡tardé todavía unos 10 años en leer la revista aclaratoria!
De repente me lo dijo, no se pudo reprimir y me lo soltó así, a bocajarro: Yo... ya sé que suena fuerte pero es que yo... Te Amo. Y se recreó en las palabras que resonaron por primera vez en mi cabeza después de entrar por mi oído derecho, produciéndome una especie de cortocircuito... porque aquel momento, tan lleno de emociones.... se me antojó.... cursi. Sí, eso pensé entonces, pensaba que no me había dicho Te Quiero, que eran las palabras exactas que yo esperaba escuchar y que intentaba que reprimiese hasta poder decírmelas a la cara, cerca, muy cerca de mí, para luego contestarle yo con algo más que sonidos, que era lo propio, un beso y Madre Mía... sabe Dios en qué podría culminar aquella declaración. Pero no. Dijo: Yo, Te Amo.
"No puede ser que me lo haya soltado así", pensaba para mí. Me rompió los esquemas. Y no es que yo no le correspondiese, pero, me sonó cursi y me pareció inmaduro. Nosotros ya teníamos un bagaje sentimental, no podíamos actuar como dos niños...  Aquello sonaba demasiado trascendente y demasiado pronto. Mi cabeza me obligaba a poner freno, a ser una mujer, no una niña... Había pasado mucho tiempo siendo una cría inmadura, no podía permitírmelo, debía poner a prueba a aquel hombre que de repente se convirtió en un niño al otro lado del auricular, a 160 km de mí agarraba el teléfono y me declaraba su amor urgentemente, sin medida... Aissssss aissssss, no no. Mis errores en la vida. Había llegado a una conclusión clara pensando en mi cruda experiencia: cuando la cabeza va por un lado y el corazón por otro, hazle caso al segundo. El corazón siempre tiene la razón.
Me sentí mezquina. El se me regalaba confiado y yo lo estaba diseccionando, poniéndolo bajo el microscopio.. analizándolo todo con prejuicios estúpidos: Que me sonaba cursi.... ¡y yo era idiota!.
 Pensé que el único camino válido llegado ese momento era tirarse de cabeza. Me zambullí por completo. Y no me arrepentí todavía...
Han pasado 10 años y anteayer leí la diferencia entre amar y querer:
Amar es darse, es altruísta, es generoso. Querer es egoísta y tiene medida. Así que no digas que amas cuando sólo quieres, y no digas que quieres si lo que de verdad sientes es que.. amas.
No deja de ser curioso que lo que realmente nos hace felices es el amor, es regalarse. Querer es ansiar y por lo tanto nos hace ambiciosos, materialistas, nos causa estrés y problemas porque nunca estamos contentos, siempre queremos más.
Amar es el camino. Y no tiene nada de cursi. Él tenía razón y yo se la dí a regañadientes, sacudiéndome las tonterías y guiándome por el corazón.


y otra

8 comentarios:

  1. Pues no, no es lo mismo, pero a mi lo de amar me suena muy "ché", no??

    Eso de "te amo vida mía" suena demasiado empalagoso........, casi me decanto por un "quérote", madeingalicia.

    ResponderEliminar
  2. y parece que tomaste la decisión más acertada! lo auténtico nunca es cursi :)

    ResponderEliminar
  3. Que sigades outros dez anos querendo amar. E cando cheguen eses dez...a por outra decena máis!. (Eso sí, a ver se axiña lle traedes unha irmaciña ao resiño; que se lle adoita chamar "froito do amor"...)

    Bicos sin entrecortes!

    ResponderEliminar
  4. Deus... Dende logo este texto chegoume como poucos me teñen chegado. Moi fermoso.
    Saúdos!

    ResponderEliminar
  5. Si ya ha pasado tanto tiempo, la decisión fue la acertada desde luego.
    Te felicito por ello.
    En el amor y en el querer, no se pueden cuestionar ni medir las palabras y mucho menos el sentimiento. Estoy en contra de ciertas afirmaciones que se quieran dar en forma de dogmas.
    En el amor todo está escrito y nada a la vez. Cada persona es un mundo y cada historia un universo nuevo.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  6. No, a mi tampoco me gustan los dogmas, pero sí que es cierto que se utilizan, el amar y el querer, como sinónimos, y para muchos significan lo mismo, y, sin embargo, creo que tienen matices...
    Cada uno quiere como quiere, ama como ama.. y tienes razón Neli, en estas cosas cada uno es un mundo, cada pareja un universo...
    Los que aman de verdad no se confunden, pero algunos sí que tienen una forma egoísta de amor, no saben darse, piensan que amar es poseer, y no son felices.
    Y ocurre también con el amor al prójimo, en general... Aquellos capaces de darse a los demás de forma altruísta son más felices... No son dogmas, no lo creo. Es psicología.

    Gracias SoO*.

    Y gracias a todos. Bicos.

    ResponderEliminar
  7. El amor y el quererse tiene muchas facetas y muchos registros...pero al final todo es amor y siempre tiene su lado positivo, aunque hay amores que duelan y te hagan sufrir. Muy bonito tu relato.

    un besito astragalin.

    ResponderEliminar
  8. Al final el lenguaje complica lo que los ojos y las miradas simplifican....

    Menos mal que esa declaración de amor no te distancio...

    Inteligente tu que con la cabeza seguiste al corazón ¿no?.

    La palabra querer, ya lo dice todo... amar no suena cursi, pero tal vez en desuso, ¿estará el amor anticuado?.

    Bicos.

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...