martes, 30 de diciembre de 2008

Feliz Año Nuevo

No quiero ser aguafiestas. Pero no os engañaré: No las tengo todas conmigo para este año que viene. Resulta un poco complicado ser optimista salvo que te mantengas ignorante, o tengas una gran capacidad para la indolencia.
No voy mal yo de indolencia, aunque últimamente estoy sensible. Lloro cuando escucho la radio, las noticias, el telediario.. ¡los anuncios! .  Sí sí, los anuncios. Primero uno que nos vende un medicamento para las digestiones pesadas, claro, con estas fiestas, los estómagos más fuertes se resienten, empachos y sobredosis de alcohol y comida.... Aiiss.. terrible.... Luego otro anuncio, una ONG. Acción Contra el Hambre. Sin más comentarios. Las lágrimas me vienen a los ojos y me siento mal, pero no es que sea mejor que los que no lloren o ni se percaten del mal gusto del que reunió tales anuncios en la programación, no.  Quizá sólo sea hormonal. Estoy estúpidamente sensible. De nada vale llorar... ¿verdad?
Estamos en crisis de amor. Existen muchas personas buenas, pero todos reunidos, la humanidad, resulta nefasta..... Difícil creer en la bondad humana con sólo ver la portada de un diario cualquiera.
Tengo que esconder los periódicos con el afán de proteger a mi hijo de las imágenes que salen en primera plana: un campo sembrado de cadáveres, seres queridos de alguien que con gesto compungido acoge la cabeza de uno de esos muertos en su regazo... Barbarie, dolor.. y luego rabia, y más odio. Centenares de muertos mientras aquí sonreímos y deseamos felices fiestas... Felices Fiestas. 
Cierto es: estamos en CRISIS. Tiramos toneladas de comida que no damos comido en estas excelsas cenas llenas de marisco, de cordero, de capón. Turrón duro. Cuídate esos dientes. Son para toda la vida. Te veo mal... ¿no estarás embarazada?
No. No lo estoy. Protejo a mi niño de las portadas de los periódicos. ¿Quién protegerá a los hijos de los muertos?
Y no quiero ser aguafiestas. De verdad que no. Quizá este post, aquí y ahora, es de mal gusto. Sí.

Dentro de unas horas empezará un nuevo día, un nuevo año, el resto de nuestras vidas...
Tenemos mucha suerte. Yo, yo tengo mucha suerte. Ojalá aquellos que lo necesitan de verdad tengan un mejor año 2009. 

Y que los buenos... ganen.

Y todo esto lo pienso mientras friego la bandeja del horno donde asamos el cordero. Me gusta jugar con el jabón y el agua. Y las copas de cristal fino, que no se estropeen en el lavavajillas, y de paso las hago sonar acariciando el borde con el dedo mojado.... y vuelvo a ser una niña... una vez más, y así seré feliz... ignorante e indolente... una vez más.
create animated gif

9 comentarios:

  1. ¿Qué tienen las pequeñas cosas que nos atrae tanto?

    Quizá por eso somos Felices con nuestra reconocida Ignorancia. Y nuestra Indolencia nos haga sonreir de nuevo a la vida... es Año Nuevo

    ResponderEliminar
  2. Non vira este post teu o ano pasado...
    E agora, a puntiño de sair de farra (so un anaquiño), non estou en condicións de facer un comentario intelixente á altura da reflexión.
    Pero vai ser o primeiro comentario do ano novo que tes; así que eso ainda me esixe máis.
    Ufff, xa empezo o ano estresado. Estámosche ben!!! jajajaja

    Continuemos na noria vital xogando co xabón e as copas finas...

    Bicos Novos!!!!

    ResponderEliminar
  3. supongo que la impotencia conlleva ignorancia e indolencia....

    El mundo es un lugar duro, donde los intereses económicos (petroleros, minerales, o hasta por agua) de los grandes se superponen a las vidas de los pequeños.

    En algún momento los pequeños deberíamos unir fuerzas.... pero eso es una utopía.

    Besos de esperanza para el año nuevo....

    Pd. En algún momento pensé que podría ser el primero en comentarte jejejejeje....

    ResponderEliminar
  4. Encántanme algunhas das fotos que tes no blogue!
    Pasareime por aquí.
    Un saúdo!

    ResponderEliminar
  5. Te desborda la creatividad. Eso de las bandejas y el jabón... increible-ble.

    ¡Feliz 2009!

    ResponderEliminar
  6. non é de mal gusto non, filliña.
    o que é de mal gusto é mirar para outro lado; é vergonzante.
    disllo a unha que se esforza por esquecer cousas dese tipo cada día, poder xogar con "copas de cristal fino" imaxinarias... e sobrevivir, arrincando un pouco de ilusión de aquí e dalá. Non sei como lle afectará ó teu fillo cando vexa de frente a realidade, pero tí de momento fas o que facemos as nais: protexer ós nosos fillos. E a nós, protexernos a nós mesmos...
    pero se ninguén mira ¿cómo podemos acadar un mundo millor? ¿ou un mundo millor non é posible? pode que levemos esa condición pegada á condición de homo sapiens engreídos de merda

    ResponderEliminar
  7. perdona, o meu comentario sí que parece un pouco de mal gusto, pero píllasme coa moral baixa. aínda así quero desexarche só cousas boas para este ano 2009

    ResponderEliminar
  8. Non te disculpes. Levas moita razón.
    Un bico.
    E ánimo, que o noso desánimo non cambia nada.. Temos a obriga, con toda a nosa sorte de vivir como vivimos, de ser felices. Por respeto.

    ResponderEliminar
  9. Joder Pitima; co teu permiso e o de Zeltia, vou coller este coment teu como "cita breve" na outra chousa.
    (Ela ten razón, pero ti...tamén!!!)

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...