jueves, 9 de septiembre de 2010

MEME: de kaplan pasando por Zeltia

As preguntas:
relaciones y contactos
-Canto tempo levas como blogger? 
-Como te enteraches da existencia dos blogues?
-Nomea cinco blogues que sigas diariamente ou con moita frecuencia  
-És lector anónimo dalgún blogue?
-Algúns autores que che acorden especial simpatía.
-Con qué cinco bloggers irías de esmorga?  
-Con qué blogueiro/a pasarías unha noite de loucura sexual?
-Namoraches algunha vez dalgún blogueiro ou blogueira?
-Estás satisfeito co teu blogue?
-Escolle entre 3 e 5 bloggers para que resposten estas preguntas nas súas bitácoras.


Cuando supe el significado de MEME, hace ya tiempo, no pude remediar acordarme de la otra palabra: MEMEZ. 
Y perdón, que nadie se ofenda, pero es que hay memes muy chorras, y están reñidos además con la libertad de expresar o callar que impera en los blogs. Los memes pueden fastidiar el misterio de un bloguero, aunque también aumentar la afluencia de visitantes curiosos. Los blogueros tenemos esos dos puntos, casi todos, el punto exhibicionista y el punto curioso.


Este meme nació de la conmemoración, al parecer, de los 1001 posts de Kaplan.
Zeltia lleva 481 y yo llevo 317 publicados.
No celebro cumpleaños de blog ni tampoco me fijo demasiado en el número de entradas (he tenido que mirar cuántas llevaba).


Cambié un par de veces de look, pero nunca cerré ni me mudé. Descansé, eso sí,  aunque nunca del todo. Cuando me dedico a algo que me gusta necesito desintoxicarme de vez en cuando, porque tiendo a dejarme absorber demasiado.


Bueno, vamos al grano:


-Canto tempo levas como blogger? 


Miña primeira entrada é de febreiro do 2007, así que levo xa 3 anos e 6 meses.


-Como te enteraches da existencia dos blogues?


Pola miña sobriña, que me falou deles máis en profundidade. Xa antes tiña escoitado das páxinas persoales e tal, pero non pensei en abrir un blogue ata que ela mo suxeriu, sabendo a miña afición por debuxar, escreber, a fotografía,  e algunha que outra arroutada de creatividade que me acontece de cando en vez...
Pasado un tempo e estando de baixa déuseme por entreterme co tema este. Non pensei que me fora a gustar tanto...


-Nomea cinco blogues que sigas diariamente ou con moita frecuencia  


Non podo deixar de visitar a Chousa, Zeltia, Raúl, Neli, Prometeo, e últimamente xa visito máis a Susana Moo que o meu propio blogue... jajaja, que nos ten erotomonizados a tod@s.
E foron 6 ¿non?. Boeno, cinco nomeei. Teño a lista de blogs cortiña aí, a esquerda. Son poucos e moi escollidos, non teño tempo de moito máis nin tampouco me interesa ter unha lista moi longa, a verdade...


-És lector anónimo dalgún blogue?


Esporádicamente me perdo por aí e leo daquí e dacolá, ou vexo fotos, que me gusta moito. Son coma unha nena.. que se alimenta cos ollos, así que primeiro vexo as imaxes, as fotos, os debuxos, e logo, ás veces, pérdome nas letras tamén..., pero así asidua a un blogue de forma anónima... non. Cando me fago asidua non me podo reprimir e comento ou me fago notar. Nos 3 anos longos que levo como blogueira gañei confianza e perdín vergonza...


-Algúns autores que che acorden especial simpatía.


Esta é a mesma pregunta que antes. A lista está aí, a esquerda. Son amigos que contan coa miña simpatía e especial agarimo. Teño moi bo feeling con Chousa, Zeltia, Raúl, Prometeo, Susana Moo...  Nuevo Icaro, que aparace e desaparece. Gústame moito Mararía, que tamén é como o Guadiana... jaja


Co Druida teño algo máis que especial simpatía..... Os que me coñecen xa o saben. Pero este xa non está nesto dos blogues, baixouse e non ten moitas gañas de voltar, aínda que mantén aí o seu bosque colgado, coa vexetación medrando salvaxe... jaja


-Con qué cinco bloggers irías de esmorga?  


A nosa relación está ben así. Gústame ter o mundo virtual e "o outro" separados. Son tímida. Ademais, como Zeltia, eu prefiro outras diversións. O bullicio e os excesos non me satisfacen en demasía...
Eso si, gústanme as festas que montamos últimamente no blogue de Susana.. jajaja


-Con qué blogueiro/a pasarías unha noite de loucura sexual?


 A mirada do Druida é especial...
E quén de mirar as estrelas aínda que
reine o Sol...
Pasei, repetín e volverei a facelo sempre que poida... jajaja. Pero ten trampa a cousa, porque xa nos coñecíamos antes de ser blogueiros, eso sí, o primeiro encontro foi virtual. 
Unha semana despois xa nos escribiramos de todo en moitos emails e quedamos para vernos e marchar por aí a fin de semana. A mesma noite da cita foi unha loucura auténtica que saiu moi , pero que moi ben....


Dudo moito, e él tamén, que doutro xeito nos tiveramos coñecido, quero dicir, dunha forma tradicional, nunha discoteca, por exemplo, non creo que nos chamáramos a atención a verdade.


Por suposto, falo do Druida.


Non a pasaría con ninguén máis, pero teño que recoñecer que fantaseo coa forma que terá Susana de documentarse para o seu blogue... jajajaja


-Namoraches algunha vez dalgún blogueiro ou blogueira?


Non. Pero sí namorei dalgún texto ou algún post, no sentido de sentirme seducida, de chamarme moito a atención... de gustarme moito. 
Estou moi namorada do Druida. Non sei qué me deu... pero funcionoulle ben... jaja


-Estás satisfeito co teu blogue?


Bastante. Serve para o que eu quero, fago con él o que me peta. Se teño gañas escrebo, ou poño música, ou publico unha foto ou un debuxo. Podo poñerme creativa co deseño do mesmo, podo repasar as miñas cousas para coñecerme un pouco máis. Aprendín a quererme moito e a sentirme moi libre e a gusto nesta miña casa virtual. E podo medrar, experimentar, chorar, desafogarme.... E ata facer amigos!!!  Cousa que me satisface moito moito. Síntome libre e especial sen ser un becho raro, ou non demasiado raro... jajaja, porque hai quen me segue, me lee, quen simpatiza e sintoniza comigo. Mola moito.


-Escolle entre 3 e 5 bloggers para que resposten estas preguntas nas súas bitácoras.


Misión inútil. Chousa, Zeltia e Susana xa están collidos. Os demáis non van querer, non fan memes, ou están "desconectados".


Se alguén dos que me visita quere facelo, que o faga e que avise. Faríame ilusión que alguén se apuntase pola miña banda...


Sinto fallar neste último punto do MEME, pero éche o que hai...


En la red, los blogueros somos insectos voladores, como todos...
 pero también arañas, esperando a ver quien cae..... 


 Y, si me permitís, os voy a mandar a una de mis entradas antiguas, que viene al cuento de lo que estamos hablando, de internet y de sus gentes. Además no me quedo bien si no meto algo de imagen y música:

viernes, 27 de agosto de 2010

No es broma...

Los ciclos se repiten.
El segundo es siempre más fácil, me dijo la tocóloga.
Y sí, supongo que lo está siendo. Voy recordando las cosas, los achaques, las dudas, los sentimientos, pero no sé si aprendí algo, quiero decir que la preocupación no se va...


- Hola J. Supongo que estarás superliado
- Dime
- Nada, que desde hace unos días pierdo alguna gotita de vez en cuando. Yo no le quería dar importancia, pero es que me pasó ya varias veces, y no parece flujo, es demasiado ligero, traspasa la ropa ¿sabes?
- Ya. ¿Y de cuántas semanas estás?
Había hecho los deberes antes de hacer la llamada, calculando en el gestograma online que tengo en favoritos...
- 31 + 2
- Bueno, no te preocupes... bla bla bla - me explica muy atento el matrón, cosas que yo ya sabía, pero... necesitaba escuchar.
- Gracias J
- Nada, tranquila..


Y los bajones... De repente quieres llorar, porque no parece que puedas ponerte aquellos pantalones, primero una pierna, luego la otra, pero no los aguanto, quiero estar desnuda, todo el día, en casa. Y viene la impotencia, y te dejas llevar, no quieres hacer nada, con la de cosas que hay que hacer... Y luego los nervios.. Y si podré... Y si no podré... Cuándo volveré a sentirme yo, persona, sin dejar de ser madre, sin sentirme culpable...


Y quién me mandó a mi.
Era lo que querías ¿no?... Pues ajo y agua.


Y mi niño, reclamando cada vez más atención... No lo quiero descuidar, mi reisiño, tan listo, tan guapo, tan cariñoso...


- Mamá, papá, os quiero mucho... - ya está otra vez - y te quiero Mika, y te quiero Coco, y te quiero Uma, y te quiero J, y te quiero Billy... ¡os quiero a todo el mundo!
- Yo también te quiero mi vida - dice el Druida, que no deja de emocionarse en cada ocasión, y nunca le falla, por mucho que el niño se repita.
Seré yo, que soy una Ñú...
- ¡Mamá!
- Qué...
- ¿No me oíste o qué? - entra en la cocina con aire ofendido
- Sí, te oí
- ¿Entonces?... Te dije te quiero mamá.. y tú no me contestaste nada - brazos en jarra
- Bueno, tampoco Mika te contestó
- Mamáaaaa, es que cuando lo dije de Mika, y de Coco y de Uma y de J era una broma..
- Ah
- Pero cuando dije te quiero papá y te quiero mamá no..
- Mi vida, no por mucho repetir las cosas son más de verdad. ¿Tú no sabes ya que te quiero mucho?
- Ya, pero cuando dices te quiero mucho tienen que contestarte te quiero mucho..
- Te quiero mucho mi rei... ¿está bien así?
- Sí, así está bien mami - me pongo a su altura y nos damos besos y abrazos, con cierta dificultad por mi parte, pues me molesta que se cuelgue de mi cuando me agacho, que esta tripona siempre está por el medio...
- Cuidado cariño, que me pesa la hermanita...
Comprensivo me toca la barriga suavemente y me hace el sana sana...
- ¿Ya pasó? ¿Ya está más tranquila? ¿Ya no te da golpes?
- No, ya no, ya está más tranquila - contesto con una sonrisa tierna que también lo tranquiliza a él.


- Te quiero Sindi - se oye desde la sala


- A la tortuga hay que cambiarle ya la tortuguera, la pobre no puede dar la vuelta por los pasillos, se queda atrancada - le digo desde la cocina al Druida, que está sentado al ordenador, con sus diplomacias Ikarianas..
- Sí, vi una el otro día con depuradora incluida...




Y dicen que crecen a la medida del habitáculo... Cuanto más puedan moverse más crecen..


¿Pasará lo mismo con los niños?




Y otros con incontinencia amatoria:

domingo, 1 de agosto de 2010

Pirata en Mamá Caribe



Esta nena vai ser
unha guerreira, 
unha loitadora...
Unha PIRATA. 
Vese que o seu elemento é a auga...
e non para...De explorar e explorar, ese mar, dentro da súa nai..... 
Mentras, o seu irmán maior, o reisiño, non para de tararear a banda sonora...
¡Otra vez mami!