domingo, 13 de febrero de 2011

Bendito duende

Está torcido... ¿no?
No, fíjate, no lo está.
Una nueva ilusión óptica.
Sí.
Pero el color es bonito.
Un poco cursi.
No es rosa, es morado, esos cielos morados y rosas del atardecer que tanto me gustan.
Ya, pero retocaste la foto.
Sólo un poco. Contraste y brillo. Sabes que no me gusta inventarme nada, mi espíritu de retoque es resaltar lo bonito, no borrar lo feo...
El nuevo fondo de blog
Creo que a veces te engañas a ti misma querida...Lo feo sí se borra cuando lo bonito brilla demasiado... Pero no pasa nada, todos lo hacemos, huir de la realidad de vez en cuando.
Aquel día, por noviembre sería, del año pasado, ¿o es del anterior?. Bueno, aquel atardecer tenía un color especial, muy bonito. No sé por qué no salimos a pasear más a menudo...
Somos unos ñus. Sobre todo yo.
Supongo que no somos muy buenos vecinos. Tan discretos, tan encerrados en casa. Apenas nos conocen, apenas conocemos. Pero es que tampoco apetece...
Ya, no parece que haya nadie demasiado interesante. La relación es.... correcta.
Sí.
Y mejor que siga así
Sí.
En internet tú estás más cómoda, como una buena friki.... con el resto de los frikis...
Yo soy tú.
Tú.... sí. Creo que tú eres más yo que yo misma.
Anda que..
Qué...
Que tiene gracia
Lo qué...
Cuando abriste el blog querías ahondar en tu identidad. Querías saber quién eres...
Sí.
Pero ahora estás más perdida que entonces...
Sí y no.
Mira, no es que me avergüence de tí.... Tuve que perfilearme dos veces porque es verdad, soy más de una persona. La convivencia es buena. No me escondo para hacer ni decir nada malo, sólo me protejo de los malos que hay por ahí..... que los hay. A veces también soy yo mala, pero me tengo a raya...
Ya. Controlar los extremos. Hablar con ellos para que dejen cancha.


¿Sabes?
Que..
Creo que ahora sí que ya me he hecho mayor... No vieja, pero sí mayor...
Y lo sabes porque...
Porque he dejado de tener esa sensación de borrador...
Te entiendo. Pero todavía juegas...
No, la que juegas eres tú.... Y te habrás dado cuenta de que cada vez te tengo más tiempo en el banquillo. No por falta de ganas de verte en acción, si no porque no tengo tiempo... Pero no temas, nunca te dejaré del todo.
Estoy segura.
Me gusta tu arrogante seguridad... jajaja. Me caes bien. Y eso está genial...
Yo también te quiero..
Gary ha muerto..
¡Viva Gary!
Miauuuu....
Estámosche ben.... un caracol que maúlla...
Ya sólo falta que los gusanos ladren... ;p
La vida es ensayo, sí, pero no puedes ponerte constantemente en modo borrador.... Has de vivir como si esta fuese (lo es) la versión definitiva... La vida es un juego... una partida, múltiples apuestas... y las reglas has de averiguarlas sobre la marcha, aunque tampoco importan, el no seguir las reglas no te expulsa del juego. Algunos se divierten rompiéndolas a propósito. Otros opinan que las reglas las pone uno mismo.... Aisss, el objetivo, ese, creo que es un misterio, hasta el final...


Supongo que habrás barajado la posibilidad de que no haya objetivo último. Que no haya destino, que sólo haya camino...


Claro. Es una sospecha bastante inquietante, pero.... quizá sea eso precisamente lo que le quita el carácter de borrador a la vida.... Lo que tenemos es el camino que vamos escogiendo, y no siempre podemos volver atrás....
Cierto.


Seguiremos hablando.
Sabes que me gusta cuando me haces caso.
Lo que pasa es que "la noche" ya no "es toda magia". También hay bebés que protestan, porque tienen hambre, o frío, o mocos....

14 comentarios:

  1. Ola FrikiLiks. Aquí Chousafriki, cambio jajajaja.

    Xa vexo que vas dando pasos de xiganta neste "xogo". Decatarse de que facer primeiro un borrador para logo "pasalo a limpo" é unha perda de tempo brutal. Mellor a pelo. Iso sí; tendo en conta que mal@s habel@s hain@s...

    Bicos morados (qué bonita cor)

    ResponderEliminar
  2. ¿y para qué sentirnos fuertes sin que nadie nos toque? ¿sentirnos solos en amaneceres tempranos? mejor ser vulnerables, pero palpables, ser asideros cárnicos, michelines blandos, igual que nosotros nos asimos de nuestros vulnerados. mejor poner el fondo de nuestras pantallas del color que nos apetezca, aunque no sea del todo verdad. es el color que hemos elegido, en todo caso. a ti te queda muy bien, desde luego. me gusta el cambio.

    ResponderEliminar
  3. He oído que la noche es toda magia...
    Y sé que últimamente apenas he parado y tengo la impresión de que...
    amanece tan pronto y yo estoy tan sol@


    [y está torcido el rótulo] que si.

    ResponderEliminar
  4. Eu tamén teño un cristo que nin diola entre la yo-yo y la yo-tú, entre la de fuera y la ciber.
    Y también soy una vecina amable y discreta. comadreo, el justo.

    (anda que si somos veciñas!)

    Yo también lo veo torcido.

    ResponderEliminar
  5. Ai, pues yo... lo veo dereito eh!

    (Va ser cosa del efecto óptico del carallo...)

    ResponderEliminar
  6. Chouso, este "Estamosche ben" si que está dereito, pero o outro rótulo que tiña, parecía estar torto.

    ResponderEliminar
  7. ai, jajaja, saiume Chouso en vez de Chousa, perdón [vese que Chousa paréceme pouco masculino jaja]
    bueno e poriba "chouso" ten unha connotación de máis cativo, máis pequeno, unha miguiña de chousa, bah.

    Bicos para os dous

    ResponderEliminar
  8. ¡Non cambiei nada Zeltia! Segue igual de torto ou dereito que ó principio, cando saquei os morros e puxen as letras...

    Esta ilusión vese que ten vida propia.... e vai variando ó gusto ou desgusto do mirador... jaja

    Chousa é chousa, o equilibrio perfecto... entre o masculino e o feminino, para o meu gusto. Creou unha ilusión ben boa... un friki entrañable, amable, sensible, amigo... e tamén un verderolo...

    Bicos... bicos para todos.

    ResponderEliminar
  9. Frikichousa,
    ás veces dá un pouco de grima estragar a folla en branco cun debuxo ou caligrafía así, a man alzada... Claro que podemos facelo cun lapis do nº2, e sen calcar moito... e axudarnos de compás e regla, pero así perdemos frescura ¿verdade?...

    ... que como dice raúl,
    resulta más recomendable no ser perfecto, carnes amichelinadas y arrugadas de la vida, que significa que sí, viviste a pelo, y eso nadie te lo puede quitar.. la primera persona y el verbo.

    Se cadra, Zeltia,
    deberías anoitecer acompañada para amencer non tan soa.... Pero mira, se hai que escoller, eu prefiro amencer soa e gardar os momentos de compañía para a tarde-noite, cando xa empezo a espertar... jaja
    A canción dos héroes fala do meu duende.... que me invita a soñar polas noites, a xogar, a fuxir, a divagar...

    O rótulo non está torcido.
    Voume fixar moito máis nos pés das miñas veciñas... jajaja, e así xa collo máis fama de rariña... jajaja
    Á señora Pura non, esa no pode ser erotómana no seu tempo libre...
    Non.
    Cuida pitos, pero polos ovos e maila carne.. Ademáis, con ese nome....jajaja. Ó mellor lle dá as novelas rompecorpiños, a moi pervertida... jaja

    Xastamos!! É polo efecto do carallo de Chousa....
    Aissssss

    Un bico grande para todos desta namorada neste día de San Valentín, que este ano, seica fala galego!!

    ResponderEliminar
  10. Uy uy uy, a Pura cos ovos e a poliña! Tí mira, mírallle aos pes! y piensa que las telenovelas también entrarían en la perversión rompeorpiños, je.

    Sí, un dandi da aldea o chousa, con ese toque entre brutiño e refinado, e verderolo tamén.

    Torcido, insisto.

    ResponderEliminar
  11. Ahora sí que lo cambié... Un tamaño más pequeño. ¿Os sigue pareciendo torcido?
    La ilusión tenía su gracia...
    Pero ya me cansó...

    ResponderEliminar
  12. No, agora véxoo dereito. [noutra ocasión vino con letras "arial" ou "verdana", pero xa supoño que depende da configuración do ordenador de quen ve a páxina, non só do propietario dela -como ocorre con outros ámbitos da vida- (eu sempre filosofando, se non estoupo)]

    E agora que Chousa non nos ve, direiche que menos mal que apostillas "para o meu gusto" niso de que Chousa é o equilibrio perfecto entre o masculino e o feminino... porque para o meu ver,
    nótaselle ben o lado masculino;
    outra cousa é o ben que se sabe mover e a elegancia que manexa.
    Pero onde hai capón sale a crista, jajaja,
    ou iso dicia miña nai (e non o digo polo verderolo, que se non, pitima, tí terías unha crista quenindiola)

    bicos para todos.

    ResponderEliminar
  13. kikirikíiiii... jaja

    Se eu sempre me consideréi algo masculina....

    É un tipo especial. A min gústame moito.

    ResponderEliminar
  14. Pues sí. Es bonito y no. No está torcido. Qué argallanta eres, con lo que a mí me cuesta cambiar de plantilla y para otros como el que anda por casa en zapatillas. En fin...

    Salud.

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...