sábado, 8 de enero de 2011

Dame algo... por mis hijos...

- ¡Cuánto tiempo! ¿qué te trae por aquí?
- Déjate de rollos... ¿tienes algo?
- Yo siempre tengo algo. Pensaba que ya no te colocabas
- ¿Y quién te manda pensar?... Y sobre todo ¿quién te dice que a mi me interesa?
- Vale vale... Te veo perjudicada. Te venderé de esta... ¿Con qué me pagarás?
- Necesito que me fíes...
- Estás de broma
- Qué pasa... ¿Ya no tengo cuenta contigo??.. ¿Acaso te he metido yo un pufo alguna vez?
- Parece que tienes mala memoria... Pero mira, te veo tan necesitada que te haré un regalo... Toma.
- Pero esto es una mierda.
- Exacto
- Necesito de la buena, de aquella que me ponía bien... Con la que movía montañas ¿recuerdas?
- Uys... sí. De aquella. Aquella ya no puedes pagármela. Anda muy cotizada porque queda muy poca,  entiendes?...
- La necesito de verdad.
- Como todos. Tendrías que haber plantado, que tienes dónde...
- Tuve que plantar otras cosas...
- Ya. Haberlo pensado antes. Que no te parezca mal, no es nada personal. Les pasa a muchos: piensan que ya lo tienen superado, que ya no les hará más falta.. y luego... vienen a mi suplicando... Pero yo no puedo solucionar todas las faltas de fe.

Se marchó rosmando solo mientras ella se quedaba allí... tiritando.

Rayas con nieve
Fontefría, A Cañiza, Ourense
"Encima de la buena... ¡de la que mueve montañas! ¡manda güevos!"

12 comentarios:

  1. Me pregunto como será estar colocada con fe de ésa, de la buena.
    La mia siempre es cortada, así que, como total no me pone, suelo pasar.
    pero el mundo no es lo mismo. ni la vida.
    daría algo por colocarme un poco.
    asi que tú tienes, eh?????

    ResponderEliminar
  2. Cheeee, ela o único que dixo que tiña eran "rayas con neve". E ademáis non son dela, que están na Cañiza.
    Eu teño plantacións enteiras de toxos que colocan de carallo a quen se atreva a meterse...polo medio deles. E víñame ben algún desbrozador voluntario. Se sabes del...pono en contacto comigo!

    Bicos colocados

    ResponderEliminar
  3. cuando se acaba el pan sólo quedan migajas. a veces ni eso. no hay más. ni montañas ni gaitas. ruinas sólo.

    ResponderEliminar
  4. :D
    Muy buena esa fe Möbius... Me apunto.

    ResponderEliminar
  5. Me apunto a la fe de Möbius. Voto para hacer una camiseta con esa frase y mandársela a Rubalcaba.

    Y a ti, preciosa, qué decirte. Que fumo en secreto. Sin niños. Que veo rosas en Salvaterra gracias a ti. Y que, en cuestiones de fe, sigo siendo politeísta.

    Besos sin juicios de moral

    ResponderEliminar
  6. A buenas horas con la fe. En donde yo vivo es algo bastante casi inalcanzable, ya que todos aquellos que la vendían o están presos o han muerto de sobredosis. Aún así, y a pesar de todo, yo sigo siendo un poquito feyonki. Saludos y passalo, colega.

    ResponderEliminar
  7. Sei que non hai amigos no momento de pedir o ceo, sei que é imposible rescatar a xente das viaxes a ningunha parte e que sempre se busca a persuasión de antiguas amizades. Non sei nada e o que sei non sirve de nada. Unha reciclada herba do soño.

    ResponderEliminar
  8. Colocarse: ¿Buscar tu sitio en el mundo? ¿o quizá buscar sitio en tu cabeza para el mundo?
    No sé.
    De dónde vendrá la expresión??
    Embriagarse de algo para percibir realidades alternativas.
    Y por qué tratamos de alternar la realidad??
    Porque no nos gusta. O porque nos aburrimos. Porque nos gusta el mueve mueve...
    En cuanto a la fe hay mucho impostor. Camellos de fe que te venden sucedáneos que por mover no te mueven ni el metabolismo...
    Y a veces yonkis y otras camellos. Todos estamos ahí, en el mercado, buscando algo, clientes o sustancia...
    ¿Tiene todo un precio?
    Por tus hijos... ¿matarías? Suena a chiste y demagogia barata.
    Muchos matarían por ellos mismos a sus propios hijos... ¿qué no? ¿Acaso vivís ajenos a los telediarios?
    Yo. Yo no sé nada. Y de mi menos aún...
    A veces me creo omnipotente y otras me aplastaría con una patita mi propio gato. ¿Personalidad múltiple o un "simple" caso de psicosis bipolar?

    Bueno, con los años y experiencias vitales me voy estabilizando. Y parece que tiendo al alza. Mejor. Antes muerta que sencilla??... jaja

    Ahora me siento bien.
    Soy como todos, ya lo sabéis porque no engaño a nadie salvo a mi misma. Me dejo seducir por las camisetas chulas con mensaje Larisa, tengo de todo y sin embargo también busco algo de vez en cuando Zeltia. Me crecen las malas hierbas y no siempre puedo desbrozar yo sola Chousa. Como pan y no dejo migajas pa las palomas, y con las ruinas me monto una historia raúl. Quizá todos deberíamos pasar por la cárcel Nuevo Icaro, pero nadie debería morir de sobredosis, que no nos falte muchas segundas oportunidades, pero puestos a creer, creo que todo seguirá igual, de ahí la necesidad de alternar realidades que a veces nos acucia. Maribel-bel, agradezco tus palabras, saben bien... Por saber no sé si las acabo de entender, creo que sí, pero gracias igualmente.
    Pedir ó ceo.. Pedir o ceo... En todo caso lloverá. Es lo que tiene Galicia: agua, mucha agua... que no es poca riqueza eh.


    Lluvia de bicos que vos mollen ben a todos.

    ResponderEliminar
  9. Eu quedei coma un pito!
    De mollado.
    (Expresión galega)
    ...

    Explícoo máis ou sígoa cagando?
    :-)

    ResponderEliminar
  10. la necesidad humana cuando todo se nubla. Ni nuestros pies vemos.

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...