jueves, 23 de diciembre de 2010

Otra vez la basura. Sí que sé por qué...

La basura ardía lentamente a nuestro lado, en aquel gran agujero entre los anises repletos de caracoles. Mucha humedad, hierba, la carretera sin asfaltar ni horadar. No alcantarillados, campo virgen, huevos de rana debajo del hielo mañanero, entre la hierba del gran charco al otro lado de la carretera.
Más allá del campo de fútbol (inclinado!! manda carallo!!), el monte de eucaliptos, y las ruinas del antiguo cuartel... lleno de fantasmas. No vayáis allí niños, es muy peligroso.... El cuerpo de nuestro último cachorro de pastor alemán enterrado justo enfrente. No vi dónde lo enterró exactamente, pero mi hermano lo dijo: Allí, enfrente del cuartel, en el monte. Ah, vale, le decía mi madre, que le había pedido que lo enterrase lejos, en la maleza del monte, sin que nadie lo viera... Con los fantasmas de los reclutas del cuartel me lo imaginaba jugando... libre de aquellos parásitos intestinales que le habían producido aquella muerte horrible. Aquellos vómitos de sangre. Yo lloraba ante su cuerpo moribundo, intentaba darle agua... pero no podía. Estos cachorros son muy débiles. Hay que tener suerte para que uno te salga para delante. O bastante dinero para permitirse los gastos del veterinario.... Sólo es un perro. Ya traeremos otro....
Así es la vida...
- Mamá papá y el dinero!! - se reía de mi Anita, mi gran amiga de la niñez, mientras la basura ardía a nuestro lado, junto con la viruta y el serrín que catalizaba la combustión de las sobras de nuestro barrio, lo que sobrevivía al reciclaje casero. No nos recogían la basura en aquel mundo aparte de la civilización, durante años hablando de la "urbanización", mientras nosotros viviamos en un paréntesis enorme, en un gueto..., el barrio de los torneros.
Pero todo valía, casi todo era reutilizado, en comederos y bebederos para los animales, macetas para las plantas, la sobras orgánicas eran despachadas por las gallinas, cerdos, gatos, perros, ratones y ratas... también, sí. Millones de roedores y miles de gatos ben mantidos tenían su refugio en la chatarrería, en aquellas enormes pilas de, sobre todo, lavadoras y frigoríficos. Ahora, si todavía existiese aquello, también habría microondas, lavaplatos, en fin, supongo que no habría sitio en todo el barrio para una chatarrería de las dimensiones necesarias para nuestro nuevo estilo de vida. Ni tampoco agujero lo bastante profundo para la nueva basura. Las cosas han cambiado mucho...


- Te digo que los reyes son tres: papá mamá y el dinero. Eres una cría tonta si todavía crees en los reyes magos
La miré sonriendo orgullosa, sabiéndome más sabia que ella.
Me miró inquisitiva e insegura, como si yo supiese algo más que ella no sabía.
- ¿Por qué te sonríes así? - preguntó al fin
- Porque yo sé que lo reyes existen de verdad. Y quien te dijo que eran papá mamá y el dinero es que no tiene ni idea...

Decoración navideña no meu barrio (O Ceo)
E ben bonita que é!!
Felices Fiestas a todos!!

Aunque sean sobre todo para los niños... 
Todos somos un poco niños en Navidad ¿no?

12 comentarios:

  1. Mira ti o que vas argallar: meter o lixo todo nun gran burato!!!. Agora vexo eu de onde che ven esa teima cos buratos...

    Bicos de Nadal con lucería festiva!

    (Ti viches que nos tocou a lotería na Chousa?. E andamos tecendo no Buzón a ver que imos facer con tanto carto!)

    ResponderEliminar
  2. No me decepcionas nunca, pitima mirando como arde a basura entre os anises repletos de caracois...
    a nena pitima desafiante coa súa amiga crendo nos reis magos.
    tí sí que es unha raíña maga.

    que teñas unha noiteboa moi feliz coa tua familia da que sinto unha extraña nostalxia

    ResponderEliminar
  3. La decoración navideña de tu barrio es muy grande. Muy-muy grande.

    Mira, te regalo una cita cursi:

    "Mi idea de Navidad, tanto pasada de moda como moderna, es muy simple: amar a los demas. Pensémoslo, ¿por que tenemos que esperar a Navidad para hacerlo?" (Bob Hope)

    Feliz todo, bella mamá.

    ResponderEliminar
  4. Pues nada. Como el del anuncio que vuelve a casa por Navidad, pasaba por aquí a dejar esa felicitación navideña de rigor tan típica de estas fechas. Aunque eso sí. Totalmente sincera. Saludos y cava.

    ResponderEliminar
  5. Chousa, ¡padriño! Qué vou argallar eu... Nada novo. Xa está todo inventado. Cando alqo parece novo non é máis que desmemoria na nosa cabeza....
    Soterrar a merda é unha boa solución, porque lle daríamos de comer o planeta. O malo é que no novo lixo haiche moito veleno, y así estamos matando o noso mundo, en nome do amor, a paz, a felicidade, nestas festas convertémonos en desaforados productores de lixo, de tódalas clases... Nada se destruye, todo se transforma, pero teríamos que controlar esa transformación: o que se chama reciclaxe, anecdótica para case todos nós..

    Boeno, os cartos, pois menos mal que non nos tocou de verdade. Polo que a min repecta é un alivio. Non me gustaría ter demasiados cartos. Cos que teño xa me sinto o bastante culpable. O Druida opina que aínda cabe un pouco máis... Se cadra sí. Pero non quero ter que administrar moito diñeiro... É unha responsabilidade moi grande. Xa producimos lixo de máis...

    E é por eso, que, cando chegan estas datas, unha das ideas recurrentes nos meus miolos é a do lixo...

    Zeltia, es sempre tan amable, xa te me fas tan necesaria. Bálsamo agradable son os teus comentarios. Generosa no agarimo. Ti tamén me fas sentir culpable, ou torpe, por non saber corresponder como eu penso que é debido...

    Larisa, creo que andamos todos a ver si nos toca la lotería, pensando en repartir dinero, y no amor... Estupidez humana, supongo. Claro que esto lo escribe una estúpida que no tiene hambre ni frío ni miedo a tenerlo en breve. Salvo quizá miedo a desastres apocalípticos, que a veces sí que se les teme, pero de lejos, y por poco tiempo...
    Feliz todo churriña... En cuanto a la decoración de mi barrio mola un montón... por lo casual y minimalista... Y es lo más grande, porque encontró unos ojos, los míos, que la vieron. A los demás les pasó desapercibida. Así que debe ser verdad: lo de que la verdad no es por sí misma, si no porque nosotros la creamos, la miramos. Las cosas no son, las hacemos!!
    Eso es una idea inquietante e revolucionaria. Tanto estudiar el por qué o por qué no de las cosas, como si estuviesen ahí antes de que las mirásemos.
    Sí que soy estúpida. Somos unos ignorantes de nuestra creación, y sobre todo, no sabemos dirigirla... Y no sé si es mejor: tanto Dios hacedor suelto, igual se arma, y ganan los malos...

    Nuevo Icaro, me alegro de leerte. Me pasaré a ver qué se coció por tu casa...

    Bicos!!!

    Os invito a una birra. En el fondo del blog os la dejo...

    ResponderEliminar
  6. Impresionante relato.
    Feliz Navidad

    Fdo.: Los Reyes Magos.

    ResponderEliminar
  7. Acabo de enganchar la birra. Grazie, perla y mamá hermosas. Ahora paso a relatar las buenas esperanzas, que es 30-D.

    Espero que los humanos no nos carguemos el mundo antes de la cuenta.
    Que las sonrisas se enamoren y se multipliquen.
    Que nos dé por hacer la maleta y perdernos en ciudades que aún no conocemos.
    Que dejen permanente la decoración de tu barrio.
    Que eso que llamen amistad brille mucho. La virtual, la moral y la de verdá-del-todo.
    Que sólo se mueran las moscas que tú quieras.
    Que la Santa Compaña no se nos cruce en los ojos.
    Que se llore sólo por lo que de verdá vale la pena.
    Y todo lo demás también.

    Hyvää vuotta 1996.

    ResponderEliminar
  8. Gústame iso que di Larisa, que choremos só polo que de verdade paga a pena.
    [me parece que eu ando choromicando de máis...]

    Déixoche uns bicos de inverno, para o aninovo

    (e para a miña afillada virtual que espero que se estea a criar ben)

    ResponderEliminar
  9. ¡Y algunos lo somos todo el año!

    Felices fiestas y año nuevo.

    ResponderEliminar
  10. ya de pequeñita y tan rebelde, aventurándote por sitios prohibidos. ya de pequeñita supiste no contaminarte, a pesar de estar tantas veces tan cerca de la basura. sigue inmaculada, demostrando a los demás que no tienen ni idea. feliz, feliz y feliz 2011!!

    ResponderEliminar
  11. Feliz 2011!!

    Brindaré por todos vosotros esta noche, para que todos vuestros buenos deseos se cumplan.

    Me alegro mucho de "conoceros"

    ResponderEliminar

Comenta, no te quedes con las ganas, que la represión es muy mala, y luego te salen granos...